Η φροντίδα των δοντιών του παιδιού πρέπει να είναι από τις προτεραιότητες κάθε γονέα, καθώς απ’ αυτά εξαρτώνται σε μεγάλο βαθμό τόσο η γενική υγεία όσο και η ανάπτυξη της ομιλίας. Απαραίτητος «σύμμαχος» στην προσπάθεια αυτή είναι ο οδοδοντίατρος.
Πολλοί γονείς δεν γνωρίζουν ότι τα παιδικά δόντια πρέπει να τα φροντίζουν γιατί:
Με αυτά το παιδί τρώει για περίπου 10 χρόνια. Δεν πέφτουν όλα τα παιδικά δόντια στα 6 χρόνια της ζωής του παιδιού, τότε μόνον αρχίζουν να αλλάζουν τα μπροστινά παιδικά δόντια. Τα τελευταία πέφτουν στα 10-12 χρόνια του.
Βοηθούν το παιδί στο να αναπτυχθεί σωστά η ομιλία του.
Διατηρούν τον χώρο για την ομαλή διαδοχή των μόνιμων δοντιών.
Τα υγιή παιδικά δόντια -χωρίς αποστήματα και πόνους- συντελούν στη διατήρηση της γενικής υγείας του παιδιού.
Άρα είναι επιτακτική η ανάγκη για ενημέρωση των γονιών όσον αφορά στη σωστή εφαρμογή στοματικής υγιεινής σε καθημερινή βάση στα παιδιά τους.
Απαραίτητη επίσης στην αντιμετώπιση της τερηδόνας, εκτός του καθαρισμού, είναι η τοπική εφαρμογή φθορίου, γνωστή ως φθορίωση, που πρέπει να γίνεται κάθε 6 μήνες. Αυτή έχει ως αποτέλεσμα να εμποδίζει την εξέλιξη ακόμα και στις αρχικές τερηδόνες, πριν αυτές προχωρήσουν σε δημιουργία κοιλότητας.
Οι προληπτικές επικαλύψεις (sealants) επίσης, που τοποθετούνται εφάπαξ στα πίσω δόντια των παιδιών, στους τραπεζίτες, τα προστατεύουν κατά 99% από την τερηδόνα!
Παράλληλα, σε μια επίσκεψη , μπορούμε να ελεγξουμε την διάπλαση των γνάθων του παιδιού, την ύπαρξη ικανού χώρου για τη διαδοχή των μόνιμων δοντιών, δίνονται συμβουλές για τη διακοπή τυχόν στοματικών συνηθειών ή και εφαρμόζεται προληπτική ορθοδοντική για την επίλυση ή μείωση της βαρύτητας του όποιου ορθοδοντικού προβλήματος.
Όπως γίνεται αντιληπτό από τα παραπάνω, σκόπιμο είναι με την αρχή της σχολικής χρονιάς να προγραμματίζεται και ο οδοντιατρικός έλεγχος των παιδιών προς αποφυγή έκτακτων περιστατικών και δημιουργία δυσάρεστης εμπειρίας στο παιδί λόγω πονόδοντου.
Συχνές Ερωτήσεις
Σε πολλά παιδάκια στην αλλαγή των κάτω προσθίων νεογιλών δοντιών παρατηρείται το φαινόμενο να ανατέλλει το μόνιμο πιο γλωσσικά και ανησυχεί τους γονείς. Η εξαγωγή του νεογιλού από τον οδοντίατρο συνήθως αρκεί για να επαναφέρει το δόντι στην σωστή θέση.
Στην ηλικία των 2-3 ετών με την ολοκήρωση της νεογιλής οδοντοφυίας θα πρέπει το παιδί να έχει επισκεφτεί τον οδοντίατρο. Ο οδοντίατρος σε αυτήν την ηλικία θα είναι σε θέση να προβλέψει προβλήματα στο μέλλον . Επίσης με μια επίσκεψη σε αυτή την ηλικία που δεν υπάρχει πόνος απο το παιδί δημιουργείται μια σχέσης εμπιστοσύνης αναμεσα στο παιδί και τον οδοντίατρο.
Η αλλαγή των δοντιών ξεκινά περίπου στα 6 και ολοκληρώνεται στα 12 . Τα κορίτσια συνήθως προηγούνται χρονικά στην αλλαγή. Τα όρια αυτά δεν είναι απόλυτα , υπάρχει μια διακύμανση έως 1 έτος . Παρόλο αυτά σε περίπτωση καθυστέρησης θα πρέπει να υπάρξει ένας οδοντιατρικός έλεγχος γιατί αρκετές φορές λείπει το μόνιμο δόντι , οπότε όσο πιο νωρίς αποφασιστεί η θεραπεία τόσο πιο εύκολη είναι
Αν το νεογιλό δόντι βγήκε μόνο του θα πρέπει σε σύντομο χρονικό διάστημα να ανατείλει το μόνιμο. Αν κάτι τέτοιο δεν πραγματοποιηθεί τότε θα πρέπει να διατηρήσουμε τον χώρο από τα διπλανά με μία ειδική συσκευή.
Αν το δόντι ήταν νεογιλό και βγήκε μετά από ατύχημα (π.χ. πτώση ) τότε δεν πρέπει να επανατοποθετηθεί στο στόμα. Χρειάζεται όμως η εξέταση του ενδεχομένου διατήρησης χώρου.
Αν το δόντι ήταν μόνιμο και βγήκε μετά από ατύχημα (π.χ. πτώση ) τότε μπορούμε να το βάλουμε σε ένα κυπελάκι με ορό ή γάλα και να πάμε άμεσα στον οδοντίατρο για θεραπεία.